Όταν σου χαρίζουν 2 πολυθρόνες του Βαράγκη, ειδικά αν πρόκειται για κατασκευή παλιά -από τις καλύτερες- δε λες όχι. Τις παίρνεις και τις ανανεώνεις…ακόμη κι αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Αυτό έκανε κι η φίλη Κική. Για καλή της τύχη, μία γειτόνισσα σε κρίση ανανέωσης του χώρου της, της τις χάρισε. Η Κική, δεν έχασε ευκαιρία και τις έδωσε στον ταπετσέρη για αλλαγή ταπετσαρίας και γενική επιδιόρθωση.
Από την στιγμή που είδα τις πολυθρόνες, “γυμνές” ακόμη, υποσχέθηκα να τις κανω διάσημες…όσο φτάνει έστω η αναγνωσιμότητα αυτού εδώ του blog. Mόλις μάλιστα τις είδα και ντυμένες, με το λευκό τους πανωφόρι, αέρινες μέσα στην κομψότητα της εποχής του art Deco, να βγάζουν κάτι από την ψυχοσύνθεση της νέας τους ιδιοκτήτριας (ω,ναι φιλη…οι πολυθρόνες σου φωνάζουν “Κική” ;)), άδραξα της ευκαιρίας κι ετοίμασα αυτήν εδώ την παρουσίαση.
Με λίγα λόγια, θέλω να σας πω, πως δεν χρειάζονται στυλιστικές υπερβολές όταν ανανεώνουμε ένα έπιπλο. Εξίσου φρέσκο μπορεί να δείξει με ένα λιτό εκρού καραβόπανο και να αποτελέσει τον καμβά για τα διακοσμητικά μαξιλαράκια που μπορείς να τοποθετησεις πανω τους.
Καλά αράγματα Κική 🙂
Τι όμορφες πολυθρόνες και τι ωραία και απλή δουλειά που σέβεται την αυθεντικότητα του παλιού’ επίπλου.!Συμφωνώ πάρα πολύ στο ότι δεν χρειάζονται οι στυλιστικές υπερβολές.
πάρα πολύ όμορφες έγιναν!!! προσωπικά το λατρεύω το λευκό και είναι και ένα χρώμα που δε σε δεσμεύει.. όπως λες, πετάς μαξιλάρια σε χρώματα της επιλογής σου και δίνεις μια προσωπική πινελιά!!
Υπέροχες έγιναν…μπράβο στη φίλη σου για το καλό της γούστο!!