Πριν μερικές μέρες, κι ενώ επέστρεφα από μίνι αποδρασούλα, σταμάτησα για καφέ κάπου στην Εθνική. Ο χώρος φαίνεται πως υποσχόταν πολλά όταν πρωτοφτιάχθηκε και η αρχιτεκτονική του εκσυγχρονισμένη Φιλανδική θα έλεγα, με τοξωτή οροφή. Μία οροφή που μου θύμισε πως κάπου είχα φυλάξει τη μετατροπή ενός σταύλου να σου δείξω. Έψαξα, έψαξα στα αρχεία μου και τελικά το βρήκα. Είχε παρουσιασθεί στο μεσιτικό γραφείο Sotheby’s και με είχε εντυπωσιάσει ο τρόπος που ο σχεδιαστής του, εκμεταλλεύτηκε το μεγάλο ύψος και το ενιαίο του κτιρίου.
Με είχε εντυπωσιάσει φυσικά και η κάτοψη που δείχνει τον τρόπο που χωρίστηκαν τα δωμάτια και πόσο όμορφα λειτουργούν διαχωριστικά οι καμπύλες.
Για το τζάκι και το κυκλικό καθιστικό που τυλίγεται γύρω του, τι να πω; Θα πω απλά πως πίσω από αυτό ακουμπά ένας ξυλόφουρνος για πίτσα, μέρος της κουζίνας.
Αν πρόσεξες το στούντιο του πάνω ορόφου, αυτό να ξέρεις μαρτυρά τον ιδιοκτήτη του σταύλου και αναμορφωτή του. Φωτογράφος στο επάγγελμα, και διακεκριμένος μάλιστα!
Βέβαια, υπάρχουν και στοιχεία που δεν συμπάθησα και ένα από αυτά είναι η επιλογή του δαπέδου.Γυαλιστερό μάρμαρο στους κοινόχρηστους χώρους και μπεζ πλακακι στο υπνοδωμάτιο και το καθιστικό, είναι από τα υλικά που δεν θα περίμενα να δω σε έναν τέτοιο χώρο. Αντίθετα, τα παλιά ξύλινα καδρόνια στον επάνω όροφο αλλά και το μαύρο βιομηχανικό χυτό δάπεδο στην κουζίνα, έρχονται να εξισορροπήσουν την κατάσταση.
Κι εκεί που λες, λες, λες, σχολιάζεις, κριτικάρεις, έρχεται μια θέα που σου κόβει την ανάσα, με τα άλογα να καλπάζουν όσο πιο ελεύθερα γίνεται και παύεις κάθε σχόλιο. Απλά απολαμβάνεις & αντιλαμβάνεσαι ποια είναι η ουσία!
Τα φιλιά μου,
Decofairy
Εμένα την ανάσα μου την έκοψε και το μέσα και το έξω του κτιρίου!!! ‘Οταν υπάρχει φαντασία και χρήματα γίνονται θαύματα. Είναι υπέροχο σε όλες του τις γωνιές… Θυμήθηκα τώρα Ανναστέλλα μου πως πριν από περίπου 15 χρόνια υπήρχε ένα τολ, μοιάζει αρκετά σε αυτό το κτίριο, στο κέντρο της Αγιάς Σοφιάς στον Πειραιά και μας είχαν αναθέσει να το μετατρέψουμε σε παιδικό σταθμό γιατί ήταν δίπλα σε δημοτικό σχολείο. Φαντασία υπήρχε, τα σχέδια βγήκαν και κολλήσαμε στην γραφειοκρατία και ποτέ δεν έγινε! Την καλημέρα μου και φιλιά στην Δήμητρα 🙂
Νομίζω πως κατάλαβα ποιο κτίριο λες. Κούκλα θα γινόταν! Τα φιλια μας!
Επειδή πολλές φορές κολλάω σε κάτι λεπτομέρειες…αυτή η μπανιέρα τηλέφωνο ντους δεν έχει;;; 😛
Όοοοοχι, Δέσποινα! Κανεις εκει μεσα το αφρολουτράκι σου με τα έλαια και τα άλατα και μετα ξεπλένεσαι δίπλα, στη ντουζιέρα 😉
Την αμαρτία μου θα την πω: ο πρώτος καναπές και οι πολυθρόνες μού κάθησαν κάπως αλλά ο χώρος στο σύνολο του είναι υπέροχος. Λίγο τα τεράστια ανοίγματα με τα σκούρα πλαίσια, λίγο η αρχιτεκτονική του, λίγο το υπέροχο περιβάλλον, εεε δεν θέλει και πολλά ο άνθρωπος για να κάνει όνειρα ενός χειμωνιάτικου πρωινού, με ένα ποτήρι καφέ στο χέρι να απολαμβάνει τον … στάβλο 🙂