Το τελευταίο διάστημα παρακολουθώ τα γεγονότα στο χώρο του design να τρέχουν σε νέες κατευθύνσεις, χωρίς να γυρνούν να ρίξουν πίσω τους ούτε ένα βλέμμα… διαπίστωσα μάλιστα, πως δεν πρόκειται για οφθαλμαπάτη… είναι το μέλλον που πλανιέται στον αέρα.Βρισκόμαστε πράγματι σε μία νέα εποχή, σε μία φάση που όλα μεταλλάσσονται.
Αντιμέτωποι με τη νοσταλγία των τάσεων που συνεχώς επαναλαμβάνονται, ανοίγονται μπροστά μας πλέον νέοι ορίζοντες που δύσκολα αντιλαμβανόμαστε.
Η τέχνη ζωντανεύει μέσα από γυαλιά 3D και τίποτα πλέον δεν είναι στατικό, τίποτα δεν μένει το ίδιο.
Σε μία τοξική εποχή, πνιγμένη στο φόβο, το άγχος και τη βαρεμάρα, οι άνθρωποι δείχνουν την επιθυμία τους για νέες πραγματικότητες, κουρασμένοι πλέον από την καταπιεστική δικτατορία του καθωσπρεπισμού και φορτωμένοι από την κοινωνική καταπίεση του εργασιακού καθεστώτος, είναι έτοιμοι να δεχτούν τη νέα πραγματικότητα.
Είναι η ώρα να βρεθούν εναλλακτικά στοιχεία σε κάθε τομέα της καθημερινότητάς μας και να δώσουμε στη ζωή μας μία νέα δόση ελπίδας!
…και υπάρχει αιτία που η Generation Y –που από τα πρώτα της χρόνια έχει βουτήξει σε ένα σωρό από οθόνες, Pixels και αλγόριθμους –θα είναι η μηχανή αναζήτησης για αυτό το Big bang των εικονικών κόσμων και επιθυμιών των χρόνων που έρχονται.
Πάντα βέβαια, οι Designers έχουν αποκωδικοποιήσει πρώτοι όλα τα στοιχεία, αναμειγνύοντας κάθε σημάδι της φαντασίας και της εφευρετικότητάς τους σε συνάρτηση με την κοινή λογική και την πραγματικότητα των καιρών. Χάρη στην ανάπτυξη της τεχνολογίας των επιστημών, μπορούν και κάνουν χρήση της ευαίσθητης τεχνολογικής μηχανικής, ανοίγοντας τους ασκούς της δημιουργικότητας που δεν γνωρίζει σύνορα.
Οι σχεδιαστές ψηφιακών τεχνολογιών είναι έτοιμοι για το σχεδιασμό και την παραγωγή νέων αντικειμένων. Η 3D τεχνολογία, τους απεγκλωβίζει από την παραδοσιακή βιομηχανία. Η ψηφιακή τεχνολογία επαναφέρει τη μαγεία της δημιουργικότητας όπως για παράδειγμα ο ήχος που παράγουν οι φόρμες των βάζων του FRANÇOIS BRUMENT.
Στον τομέα της μόδας, το Technoglamour βγαίνει στην επιφάνεια μέσα από τις δημιουργίες των σχεδιαστών, όπως για παράδειγμα το φανταστικό ολόγραμμα της Kate Moss στην επίδειξη μόδας του Alexander McQueen το 2006, ή ακόμη το liquid space της Diesel.
O J.P. Gaultier, στην επίδειξή του για τη σεζόν Άνοιξη –καλοκαίρι 2011, παρουσίασε τυπώματα 3D στα υφάσματά του, που χρειάζονταν τα ειδικά γυαλιά για να τα δει κανείς.
Οι πρισματικοί καθρέπτες που χρησιμοποιήθηκαν στο Παρίσι κατά την εκδήλωση της «Πόλης της Αρχιτεκτονικής», δημιούργησαν μία πολυδιάστατη οπτική του περιβάλλοντος χώρου.
Ο Issey Miyake με τη σειρά του, επάνδρωσε μαθηματικούς και μηχανικούς για να σχεδιάσει και να τελειοποιήσει τη συλλογή του 132,5 που βασίζεται στo Oregami. Απλά τετραγωνισμένα σχήματα χωρίς ραφές, μετατρέπονται σε ενδύματα.
Αυτά τα οπτικά εφέ, προβληματίζουν και δημιουργούν παράλληλους κόσμους, πλούσιους από αισθήσεις και συναισθήματα.
Σήμερα, οι Ιάπωνες, θαυμάζουν το νέο είδωλο της pop με τα μπλε μακριά μαλλιά, Ηatsune Mika, ως την προσωποποίηση των κατοίκων του πλανήτη Manga αδιαφορώντας για την ψηφιακή του υπόσταση.
Oι γκραφιτάδες της νέας εποχής, σχεδιάζουν μόλις πέσει το σκοτάδι, όχι με σπρέυ, αλλά με το φως των λέιζερ. Το φως είναι πλέον υλικό για τους καλλιτέχνες του δρόμου. Εφήμερο μεν, αλλά μοναδικό!
Άραγε εμείς, πόσο έτοιμοι είμαστε να καλωσορίσουμε αυτή τη νέα εποχή των τεχνών?